ilNapolista

Dialogo tra Montalbano e Catarella sui colori che cambiano ed i cervelli in fuga

“Nuia dimminica divintamma gialla, ma poia doppa pauca iurna facimma il russa ma sula pe pauca jurna pirchia poia arridivintamma aranciuna, poia di nova russa e quanna vinina i Reyna Maggia e ci facimma n’ata vuta gialla… “.

Dialogo tra Montalbano e Catarella sui colori che cambiano ed i cervelli in fuga
Muntilbano stavi nel su officia e pinsava ai rigalia pi Natali pe Livie: che eri meliora che ci pinsava ura primma che succidiva il burdella se – commo capitave omnes annales – se li scurdava.
Mintri stavi cuncitranna su chesta gravia prublemia tuppiarana alla purta ed Iddo dicitti: “Trasite!”.
Eri Catarelli e già chesta cusa che haviva tuppiata commo omnes i cristiana lo mittite in ambascia…
“Catarè, pirchia tuppiaste e non sciddricaste commo tu sulita?”.
Catarelli: “Pirchia dutturi sbagliai?”.
Muntiulbano: “Nonsi, ed è chista chi mi facia priaccupari”.
C: “(..)”.
M: “Allura che vulia?”.
C: “Dutturi,nun  mi sintia tanta bona… “.
M: “Tinia la freva? , volia che ti manna a case?”.
C: “Nonsi, dutturi, il busillis à n’ata”.

M: “Allura ci insertai: il busillis ci stave”.

C: “Sissi, eccillinze, io havia prublema a capiri i nummera e i culura”.
M: “Si na spicia di daltunica?”.
C: “E ura che vulia diciri daltunica: io nun li saccia le malatie, nun sugno middica”.
M: “Nimmina io sugno middica”.
C: “Ma io nun sugno malata dutturi: havia prublima a mittiri in fila i cangiamintula di culuri che dicitte Cunta aieri sira”.
M: “Ah, havia accapita”.
C: “Nuia dimminica divintamma gialla, ma poia doppa pauca iurna facimma il russa ma sula pe pauca jurna pirchia poia arridivintamma aranciuna, poia di nova russa e quanna vinina i Reyna Maggia e ci facimma n’ata vuta gialla… “.
M: “Catarè, chella la cusa è per il nustra bine… “.
C: Sissi, dutturi, ma si faciana simpra accussi ci ni partia il cirividdra”.
M: “Chella il cirivvidra è già partuta”.
C: “E nun arriturna plus”.
M: “Addipinna”.
C: “Da cusa?”.
M: “Da si nuia lu vulimma faciri arriturnari”.
C: “Ma pirchia iddo nun si truva bine cu nuia?”-
M: “Macari iddo havia prublemi di daltunia mintali”-
C: “E allura vadia da un su middica?”.
M: “Il cirividdra vadia dal middica del cirrividdra”.
C: “E che gli havia ditta il su middica?”.
M: “Gli havia ditta che si havia da curari il cirividdra”.
C (‘ngiarmata): “Ma pirchia macari il cirividdra havia il su cirividdra?”.
M: “Pari che sissi”.
C: “Ma allura havimma il cirividdra al cuba”.
M: “E caa stavi il prublima: nun sula c’hanna facta partiri il cirividdra ma macari Iddo si ni è uta de capa”.
C: “(…)”.

M: “Che havia Catarè, ti azzitista?”.

C: “Dutturi, nun sapia se mi potia pirmittiri”.
M: “Dicisse Catarè”.
C: “Io pinsa che Vossia havia qualichi prublima cu i culura macari lia”.
M: “Tu pinsa?”.
C: “Sissi, commo stavia a cirividdra?”.
M: “Io pinsa bine: havia sula prublima pe i rigalia di Livie”.
C: “Pe i rigalia ci pinsamma nuia; lia ura divi vidiri nu middica per i sua cirividdra”.
M: “Ma pirchia Catarè quanna cirividdra havio?”-
C: “Dutturi, i pinsa e tima che lia havia figliata di cirividdra”.
M: “(…)”.
ilnapolista © riproduzione riservata