ilNapolista

Dialogo tra Montalbano e Catarella sul post feste pasquali

Muntilbano nun se lo spiegavi propria: Catarelli eri ancura di umuri nivuro macari se eri passata la Pasquia

Dialogo tra Montalbano e Catarella sul post feste pasquali
Muntilbano nun se lo spiegavi propria: Catarelli eri ancura di umuri nivuro macari se eri passata la Pasquia: quinni nun ci trasivana nihilo le prucessiona che nun haviva potuta prucessiunaria…
Il martiri doppa Pasquia allura Muntilbano trasenna nel Cummissariata e vista che Catarelli accontinuava nel su stata appocundriaca si lo acclamai dintra il su officia pe cunfissarla.
“Allura Catarè che minchia ti assuccesse cha paria nu stuccafissa?”.
“Dutturi – parlanna cu rispetta – , ma lia si amminchiai cu mia?”.
M: “Nonsi, Catarè, non fuit  questiona di amminchiari ma ia pirsunalminta non ti havia mai vista in chesta stata”.
C: “Ma stata comma?”.
M: “Comma staia tibi; tu tenia na faccia che pari nu pupa di gomma”.
C: “Ah, si vidia accussia bine?”.
M: “Si vidia Catarè e si svidia macari”.
C: “Va bine, dutturi, lia bona ocula tine: ia hodie mi sugno pisata… “.
M: “E quinni?”.
C: “Aumintai tettares chilia”.
M: “In tria jorna?”.
C: “Sissi, dutturi, chilla tria facia una currea”.
M: “Una currea nova?”.
C: “Pricisa”.
M: “Ma chi ti magnaste?”.
C: “Ma nihila di plus de sulita… “.
M: “Ma de sulita che te magna?”.
C: “Chilla – sapite – nuia a Pasquia c’havimma il furna a ligna… “.
M: “E allura?”.
C: “Allura ultra che il pania de case mpastamma macari il casatiella: lia sapia che est il casatiella?”.
M: “Commo nun lo sapia”.
C: “E quinni lia sapiria che il casatiella fussa ducia e fussia salata”.
M: “Macari chesta saccia”.
C: “E che quanna a Pasquia si fanna le cinca del postmeridiama uni pinsa; ura mi faccia na fitta de casatiella, eppoia na fitta si attira n’altira,,, “.
M: “E ti venia na fitta alla stumaca… “.
C: “Che ti attira n’ata fitta”.
M: “E di fitta in fitta ti purtana al prunta succursa”,
C; “E mintra aspitta che ti visitana ti pruiana na fitta pirchia dicana che è Pasquia e tini l’havia da appruvari”.
M: “E tia l’havia appruvata?”.
C: “Pi mia è sissi”.
M: “Ma che eri un rialitate?”.
C: “Plus che un rialitate eri rialtate riala”.
M: “M tu ura rialminta commo ti assinta?”.
C: “Mi sinta commo na mintula sfunnata”,
M: “Mintula!, ma allura il facta è siria?”.
C: “Sissi, dutturi, addoppa la sittima fitta mi affitai nu quartina al dia ospitalia”.

M: “E doppa?”.

C: “E doppa mi ficira la lavanna grastiche”.

M: “Eppoia ti assintista meliora?”.

C: “Sissi, ma nella mia stantia ci stavia na signura di Montiluse che la filia haviva facta la pastiere ed ia pi nu pareri scustumata mi ni appruvai na filla”.
M: “Ma chi diffirintia veni a essercia tra na fitta ed una filla?”
C: “Nisciuna dutturi simpra in corpora si venia a cataffottertia”.

M: “Quinni sia le fitta sia le filla li havia da lavartilla?”.

C: “Sissi, dutturi”.
M: “E doppa che turnasta a case?”.
C: “Il mieddica mi haviva dicta che ia nun haviva da mangiarimilla nihila”.
M: “E tu che facista?”.
C: “Principia a biviri qualichi diggistiva… “.

M: “E che ti accapitai?”.

C: “Mi mbriacai”.
M: “Eppoia pigliasta sunna”.
C: “E che sugnaste?”.
C: “Che stiva nel Paradisa di Dantia Lighiera”.

M: “E di quanta giruna eri facta?”.

C: “Ma qualia giruna dutturi: chella eri facta di filla e filla di culumba e ciuculata”.
M: “E tu chi facista?”.
C: “Mi scitai e mi pigliai na pillula de sunnifira”.

M: “E pirchia?”.

C: “Vuliva nu scitarme plus… “.
M: (…)”.
ilnapolista © riproduzione riservata