ilNapolista

Dialogo tra Montalbano e Catarella sui chili persi

“Catarè, ma insummula, commo vadia la dietia: stai sfriddanda?”. “Dutturi, havia pirsa tria chilia”.

Dialogo tra Montalbano e Catarella sui chili persi
Eri stata na dumminica indovi si erino altirnata omnia i tempora: eri chiuvuta a ziffuni, haviva facta frida, c’eri stata nu bella suli che quatava il cori e macari nu vienta furta che rumpiva i cabasisa. Insumma eri accussi che haviva da iri: ma le mennula erino già in flora e la tirra aspittava di rinasciri futtennusi del viria e del su varianta.
Muntilbano si viviva il tirzia caffia al Barre Pintacude e pariva che il munno fusse mina munno di chilla che haviva da issiri.
Era macari prista pe trasiri in Cummissariata e Muntilbano addicidì di farisi una passiata mari mari: la mariggiata nfuriave ma macari chilla eri nu spittacula della su tirra matte.
Di frunta a idda ci stavia macari nu strangia pirsunaggia che haviva commo na spicia di passamuntagnia che li inserrava la capa e a iddo parriva Iasserra Arafatta ma vistita cu la tota di gimnastiche.
“Dutturi, dutturi, macari lia faci la passiata vilocia?”.
Muntilbano: “Ia facia la passiata che pe difinitiona è linta commo pariari doppa magnata: ma lia chi fussa che ia nun l’havia cunusciuta?”.
“Dutturi, ma si havia scurdata de mia: io sugno –almino crida; nuta parianti mintalia del Muntilbano – Catarelli il vustra attindenta”.
M: “Bine, è pirchia tu mi attinda accà?”.
C: “Dutturi, ci truvamma pi scagna: ia nun vuliva attindirla ma accapitai”.
M: “Allura facimma vilocia na billa passiata infinia il Cummissariata che a nuia ci pavana pe faticari e nonsi pe fari le Olimpichia”.
C: “Va bine dutturi, iamunimma”.
Mintra passiavana Muntilbano non arristetti a pariari nu pauca
“Catarè, ma insummula, commo vadia la dietia: stai sfriddanda?”.
Catarelli: “Dutturi, havia pirsa tria chilia”.
M: “Bine, è indovi li pirdista?”.
C: “Dutturi, accusia su dua pidia nun lo sapia diciri: ma vidia di faciri n’indagina supra”.
M: “Ma havia da pirdirnia tanta?”.
C: “Sicunda la nutriationiste almina ata diecia”.

M: “E chi fussia chista nutriationiste?”,

C: “E chella che ti facia la schidula sittimanalia cu chilla che potia mangiari e chilla che nu putia tuccari… “.
M: “E tia la stavia arrispittanda?”.
C: “Ma ia la nutritioniste nun la tucchia propria”,
M: “Catarè, io dicia la schidula”-
C: “Ah, scusasse dutturi, haviva accapita sisca pi fiasche”.
M: “E vidia di accapiri bona… “.
C: “Ma ia su du pidia nun vi lo sapia diciri”
M: “Chiccusa?”.
C: “Si è bona o nonsi?”.
M: “Catarè, ma accapisti nata vuta tricche pe tracchia: ma fussia addivintata nu pauca raptusa”.
C: “Dutturi, io raptusa nun sugno mai stata ma a mia li fimmina mi appiciana… “.
M: “E la nutriationiste commo è?”.
C: “E’ bona dutturi, parlanna cu rispitta”.
M: “Rispitta pe chia?”.
C: “Nu pauca pe omnes”.
M: “Commo si acclama la picciotta che nutria?”.
C: “Si acclama Giudittia”.
M: “Allura Catarè, stattia attinta che tia si nun scinna chella ti tolla la capa da cuolla”.
C: “Ma ia havia già le scuolla in capa”.
M: “E chella te le tollia macari chista”.
C: “Ma pirchia facia accusie: mi paria tanta billa”.
M: “Ma c’havia na fotia di chista picciotta?”.
C: “Ura lia la facia vidiri ncoppa il tilifunina”.
M: “Bona è bona e macari in carnia: ma nun è chi i chilia che pirdista si li pigliai idda?”.
C: “Allura ecca indovia si ni erina ita… “.
M: “Sai che facimma: ura venia macari ia da lia”.
C: “Ma si vinia macari lia idda si piglia macari li chilia sua”.
M: “Ma chilla misteria sua è”.
C: “Vira est”.
M: “Simpra bona arrimania, macari cu li nuestra chilia in plus”.
C: “Allura pir chista si acclamana accussia: pirchia simma nuia chi li nutriamma… “.
M: “(…)”.
ilnapolista © riproduzione riservata