ilNapolista

Dialogo tra Montalbano e Catarella sulle nuove cattiverie

Aieri eri stata il primera juorna che i turista taliani erino vinuti nella beddra Sicilie che eri squasi addivintata Covidfria

Dialogo tra Montalbano e Catarella sulle nuove cattiverie

Erino multa juorna che Muntilbano si acchiediva si ci l’havivana facta… Aieri eri stata il primera juorna che i turista taliani erino vinuti nella beddra Sicilie che eri squasi addivintata Covidfria e pariva che si putisse turnari ad una tranqullitate…
Chilla che nun eri cangiata eri il sona del tilifuna che rumpiva punctualminta i cabasisa con il su ritma lenta e cadinzata.
“Chi scasse?”;
Catarelli: “Chi volia che le scasse?”.
Muntilbano: “Na billa fimmina… “.
C: “Dutturi, havia da cuntitarse: sugno io Catarelli”.
M: “Nun m’ha cuntinta!”.
C: “Torta nun havia… “.
M: “Insumma Catarè che successe?”
C: “Vuliva dirla che mintra lia stavia in feria sugno aumintata li scarmazza”.
M: “Che tipa di scarmazza?”.
C: “La ginta pari che si piglia a santiona per nihila: nu spintona, na maschirina fora dal nasa, nu catarra… “.
M: “Ma nun dovivamo esseri chiù brava?”.
C: “Nonsi dutturi: simma divinuta chiù captiva… “.
M: “Ma quinni nun ci l’havimma facta?”.
C: “Ma chi duvivamma farcia?”.
M: “Nuia stissa; farcia chiù brava”.
C: “Vossia babbia: simmo divintata omnes chiù brutta”.
M: “Ma pirchia i barbera sugno macari closa?”.
C: “Nonsi, dutturi, non è nà questiona istitica: io apparla delle captiverie che la ginta si è tinuta dintra e che ura stanna vininda fora”.
M: “Allura è na quistiona istatiche?”.
C: “Che fussia ura sta quistiona istatiche?”.
M: “È quanna una si talia dintra e non vidia nihila”.
C: “Ma si non ci stavia nihila allura nihilo è chia si talia?”.
M: “Esacta e allura si uni è nihila allura pinsa che macarail’ata sugno nihila e avvene l’hommo ommina lupia”.
C: “Nel sinsa dell’appitita lupigna?”.
M: “Nun trattasi di facta mangiatoria, Catarè, accà stamma ragiunando ncoppa all’animus de la ginta”.
C: “E che animus havi la ginta?”.
M: “La ginta havia l’animus de rumpiri i cabasisa all’altira”.
C: “Ma pirchia havia chesta tipa de sintimintia?”,
M: “Pirchia nel loccodamna il Guberna e li immunuluga haviano rupta i cabasisa a lura”.
C: “Ma quinni dutturi la rialtà è una ruptura cullittiva de cabasisa?”.
M. “Catarè, è una cabasisamachia… “.
C: “Ma chia è li rupta pe primma?”.
M: “Nun si sapia: lia ttruvarana cussia”.
C: “Ma allura havimma da tinircila stricta?”.
M: ”Cusa?”.
C: “I cabasisa… “,
M: “Ma nun strcita stricta”.
C: “Pirchia?”.
M: “Pirchia sinnò ci li rumpiamo nuia stissa”.
C: “Veru è… Ma allura ci l’havimmo facta o nonsi?”.
M: “Catarè, io pinsa che ci havino facta lura a nuia”.
C: “Ma a nuia chia?”.
M: “Al facta che eri bella quanna stavama omnes nsemmula”.
C: “Ma pirchia nsemmula nun putimma chiù starici?”.
M: “Nonsi Catarè: nun vulimma chiù starici… “.
C: (…)”.

ilnapolista © riproduzione riservata