Dialogo tra Montalbano e Catarella sulle nuove cattiverie

Aieri eri stata il primera juorna che i turista taliani erino vinuti nella beddra Sicilie che eri squasi addivintata Covidfria

montalbano

Erino multa juorna che Muntilbano si acchiediva si ci l’havivana facta… Aieri eri stata il primera juorna che i turista taliani erino vinuti nella beddra Sicilie che eri squasi addivintata Covidfria e pariva che si putisse turnari ad una tranqullitate…
Chilla che nun eri cangiata eri il sona del tilifuna che rumpiva punctualminta i cabasisa con il su ritma lenta e cadinzata.
“Chi scasse?”;
Catarelli: “Chi volia che le scasse?”.
Muntilbano: “Na billa fimmina… “.
C: “Dutturi, havia da cuntitarse: sugno io Catarelli”.
M: “Nun m’ha cuntinta!”.
C: “Torta nun havia… “.
M: “Insumma Catarè che successe?”
C: “Vuliva dirla che mintra lia stavia in feria sugno aumintata li scarmazza”.
M: “Che tipa di scarmazza?”.
C: “La ginta pari che si piglia a santiona per nihila: nu spintona, na maschirina fora dal nasa, nu catarra… “.
M: “Ma nun dovivamo esseri chiù brava?”.
C: “Nonsi dutturi: simma divinuta chiù captiva… “.
M: “Ma quinni nun ci l’havimma facta?”.
C: “Ma chi duvivamma farcia?”.
M: “Nuia stissa; farcia chiù brava”.
C: “Vossia babbia: simmo divintata omnes chiù brutta”.
M: “Ma pirchia i barbera sugno macari closa?”.
C: “Nonsi, dutturi, non è nà questiona istitica: io apparla delle captiverie che la ginta si è tinuta dintra e che ura stanna vininda fora”.
M: “Allura è na quistiona istatiche?”.
C: “Che fussia ura sta quistiona istatiche?”.
M: “È quanna una si talia dintra e non vidia nihila”.
C: “Ma si non ci stavia nihila allura nihilo è chia si talia?”.
M: “Esacta e allura si uni è nihila allura pinsa che macarail’ata sugno nihila e avvene l’hommo ommina lupia”.
C: “Nel sinsa dell’appitita lupigna?”.
M: “Nun trattasi di facta mangiatoria, Catarè, accà stamma ragiunando ncoppa all’animus de la ginta”.
C: “E che animus havi la ginta?”.
M: “La ginta havia l’animus de rumpiri i cabasisa all’altira”.
C: “Ma pirchia havia chesta tipa de sintimintia?”,
M: “Pirchia nel loccodamna il Guberna e li immunuluga haviano rupta i cabasisa a lura”.
C: “Ma quinni dutturi la rialtà è una ruptura cullittiva de cabasisa?”.
M. “Catarè, è una cabasisamachia… “.
C: “Ma chia è li rupta pe primma?”.
M: “Nun si sapia: lia ttruvarana cussia”.
C: “Ma allura havimma da tinircila stricta?”.
M: ”Cusa?”.
C: “I cabasisa… “,
M: “Ma nun strcita stricta”.
C: “Pirchia?”.
M: “Pirchia sinnò ci li rumpiamo nuia stissa”.
C: “Veru è… Ma allura ci l’havimmo facta o nonsi?”.
M: “Catarè, io pinsa che ci havino facta lura a nuia”.
C: “Ma a nuia chia?”.
M: “Al facta che eri bella quanna stavama omnes nsemmula”.
C: “Ma pirchia nsemmula nun putimma chiù starici?”.
M: “Nonsi Catarè: nun vulimma chiù starici… “.
C: (…)”.

Correlate