Dialogo tra Montalbano e Catarella sul caldo anomalo di agosto
Faciva nu cavuda che non si eri mai facta e nun s’eri maie sintita. La nocte Muntilbano durmiva a muzziche e alle cinqua s’aizave pirchia haviva finita la patientia.

Dialogo tra Montalbano e Catarella sul caldo anomalo di agosto
Faciva nu cavuda che non si eri mai facta e nun s’eri maie sintita. La nocte Muntilbano durmiva a muzziche e alle cinqua s’aizave pirchia haviva finita la patientia. Haviva macari arrinunciata a farisi la su cicricunata di caffia con cuia aperiva il dia e si si mittiva sula nu pauca dinta al latti che si bivive alle primm’albe. Poia si ittivae a mare per la su natata primma che vinissira i talibani del sule come acclamava la ginta che per pigliarisi o pusta alla Marine viniva sull’arina già alle sitta della matina. Doppa la natata pariva che il il corpa si fussia rinfriscita ma da mezzojorna in poia principiava nova a pigliari foca pirchia il ciela rimaniva accupata a bafagnatura e quanno saliva il sule accuminciave il barbacuie.
Muntilbano non arrinisciva a fari nihila e quinni quanno principai a sunari il mallitta tilifuna chesta vota non pinsai che fussia tanta malitta.
“Dutturi, dutturi, ancura vivente est?”.
“Nun sugno acura al frisca del Purgatoria”.
Catarelli: “Ne havia piaciri”.
Muntilbano: “Macari ia”.
C: “Io mi sugno misa sutta il fica nello jardina mea e sto prianno Santa Trofimena che ci facia il miracula”.
M: “Quali miracula?”.
C: “Che ci rifrisca a omens nuia”.
M: “Rifriiscat!”.
C: “Frisca l’anima mea!”.
M: “E macari corpora…. “.
C: “Mea… “.
M: “Et secunna nostre… “.
C: “Ma dutturi lia stavia prianna con il salma Cinquantia”.
M: “E macari con il cinquantuna”.
C: “Ma chilla è il Misereria… “.
M: “E nu stamma commo misereria macari nuia?”.
C: “Lia havia rationem, dutturi, ma putimma priari con chesta salma macari si nun è Pasquia?”.
M: “Pinsa che sissi: in funno noi nun voliamma addivintari salma… “.
C: “Amplius lavia mia”.
M: “Et cavuda tolla mia”.
C: “Ammenna!”.
“Dacia nobis mentam!”.
C: “Lei sapia macari parlari latina”.
M: “Pirchia tibi nun parla Latina?”.
C: “Nel significata sicliana sissi”.
M: “Pirchia che voli diciria parlari latina in siciliana?”.
C: “Volia diciri parlari clara”;
M: “Et hodie macario Sanctia Claria est”.
C: “Ora pro nobia”.
M: “Et per nostera poras”.
C: “Ammenna!”.
M: “Ma stamma fininna a Vispra siciliana: in funno il cavuda il Sicilie ci havia simpre stata”.
C: “Vera est?”.
M: “Sissi lo diciva macari Tommasia chella de Lsmpidusa: la Sicilie est na tirra indovi il solia battia sia misia l’annalis”.
C: “Ma che misteria faciva Tommasia, il mitiastrologa?”.
“Nonsi Catarè, chella Tommasia faciva il littirata”.
C: “Eh, ma a mia mi parvia che si allittirassia spissa… “.
M: “Poti accidit, Catarè, macari Omira fallavia”.
C: “Sissi, duttrui, cu rispitta parlanna, ma quanna finiscia stu nferna?”.
M: “Finiscia quanna volia Dia… “.
C: “Ma accà già da multa Dia lo facia… “.
M: “Addia!”.
C: “(…)”.